Recent

Natuurrampen

Op het moment dat je echt met een natuurramp te maken hebt, is het diepe ellende. Maar in sommige landen wordt het dramatische aspect aardig gebruikt om toeristen wat extra avontuur te bezorgen. En om bezoekers te trekken..

Noordereiland (Nieuw-Zeeland)

anwb-omslagreisgidsNieuw-Zeeland2-165x300In Nieuw-Zeeland is dat zeker het geval. Wanneer je door het gebied loopt waar geisers om de zoveel minuten met volle kracht uit de bodem spuiten, realiseer je je dat je ook een risico loopt. Al is dat heel erg klein, want als je de paden volgt dan kan je weinig gebeuren. Bordjes geven aan wanneer bezoekers teveel risico hebben gelopen en hier zijn omgekomen. In de 19e eeuw had Nieuw-Zeeland een voor die tijd veel bezochte attractie in de vorm van witte en roze kalkterrassen. Deze waren gevuld met warm thermaal water. Dit werd beschouwd als het achtste wereldwonder en rijke mensen van heinde en verre kwamen dit bekijken. De gasten verbleven in het dorp Te Wairoa. Maori gidsen vaarden met hen over het meer naar de terrassen.

mahler713Op 10 juni 1886 was er een serie vulkaanuitbarstingen. Verschillende dorpen, een meer en de beroemde terrassen werden bedolven. Tegenwoordig is dit een attractie. De enorme uitbarsting sloeg een krater in Mount Tarawera die op z’n breedst 2,5 kilometer is. Natuurlijk stond dit ook op mijn lijst van te bezoeken plaatsen voor de reisgids die ik maakte over Nieuw-Zeeland. De geur is me vooral bij gebleven. Het voelde toch wel vreemd om af te dalen in de krater zelf. We kregen daarna een certificaat dat we het hadden aangedurfd. Blijft wel gek hoe een ramp later een toeristische trekpleister wordt. Om het nog wat spannender te maken, werd het verhaal verteld dat een motor verongelukte omdat de berijder op de top niet in de gaten had dat er zo’n diepe afgrond was.

Hier gaat het dus vooral om verhalen en het oproepen van een spanning zodat de toeristen het gevoel hebben iets bijzonders te hebben beleefd. Daar raak je na verloop van tijd aan gewend.

In het reisboek beschreef ik hoe vulkanisme en aardbevingen werkten om de lezer weer wat extra mee te geven. In theorie wist ik er dus wel wat van…

mahler711Op een ochtend zat ik in een Bed&Breakfast als enige aan de ontbijttafel in een uitbouw. Het was een glazen huisje waarbij je uit keek op de straat. Opeens ging de grond trillen en het waren behoorlijk zware schokken. Op straat zag ik iemand lopen die schudde, maar de huizen ‘bleven gewoon staan’. Voordat ik het goed door had, was het al weer voorbij. Eigenlijk vond ik het wel spannend, want was dit nu een aardbeving? Ik was ‘gewoon’ aan tafel blijven zitten. Even later kwam de eigenaar met een geschrokken gezicht binnen. Hij was gaan schuilen voor het geval dat. Ietwat naïef realiseerde ik me dat het wel dom was dat ik niet onder de tafel was gaan zitten met al het glas om me heen. Maar het was echt niet bij me op gekomen dat een verhaal ook realiteit kon worden. Daarna las ik in de krant dat ik in het epicentrum had gezeten en 7.3 op de Schaal van Richter was gemeten. Een behoorlijk pittige aardbeving dus.

Java (Indonesië)

mahler712Niet veel later reisde ik samen met ouders en broer naar Indonesië, omdat mijn vader graag terug wilde naar plekken waar hij vroeger was geweest met de politionele acties. Van zijn dagboeken uit die tijd hadden we een boek gemaakt en we wilden zijn herinneringen/nachtmerries een plek geven. Vlak voor vertrek hoorden we dat de vulkaan Merapi actief was geworden. Op veilige afstand bekeken we de vulkaan die flink rommelde. Ook hier was vooral de geur zeer indringend.

De vulkaan de Bromo stond ook op onze verlanglijst. ’s Ochtends vroeg beklommen we samen met grote stromen bezoekers de top om met zonsopgang te genieten van het uitzicht. Mijn moeder heeft twee kunstheupen dus voor haar was de wandeltocht omhoog wel zwaar. Het laatste stuk heeft ze afgelegd op een ezel. Vanaf de top zag je de rook uit de Merapi komen.
Op mij maakte de meeste indruk dat er elke dag een eindeloze stroom toeristen omhoog gaat, wat ik zelf het meest fotogenieke vond. Een paar jaar later, in de zomer van 2004, barstte de vulkaan plotseling uit. Er kwamen twee toeristen om.

Mijn vader heeft heel andere herinneringen aan dit gebied. Net voor de tweede politionele actie waren ze hier actief. Daarbij liep mijn vader een flinke ontsteking op in het struikgewas dat feit veroorzaakte. Er waren geen legerambulances dus hij werd door de commandant met het openbaar vervoer naar een ziekenhuis 250 km verderop gestuurd. Onderweg tikte een Indonesiër op zijn schouder dat hij moest uitstappen met de mededeling ‘niet goed”. Naderhand hoorde hij in het ziekenhuis dat hij anders in rebellengebied terecht was gekomen en dat dit levensgevaarlijk was.

Pompei (Italië)

IMG_3699naamyolanaamyolaDe laatste jaren kiezen we niet voor dergelijke spannende avonturen. We zijn natuurlijk wel bij Pompei in Italië geweest. Onze jongste zoon wilde per se de vulkaan op die voor de wereldberoemde uitbarsting heeft gezorgd. We hadden eigenlijk geen tijd dus dat bleef beperkt tot het opraken van een vulkaansteen die hij later jammer genoeg is kwijt geraakt. IMG_3821naamyolanaamyola_1Dergelijke plekken intrigeren niet alleen mij. Want elke dag komen er talloze toeristen om de opgravingen te bekijken van dorpen die werden bedolven. Ook bij de tentoonstelling in de Nieuwe Kerk en een museum in Eindhoven kwamen veel mensen, waaronder ik. Natuurrampen zijn blijkbaar heel intrigerend, behalve als je het zelf mee maakt.

Lees meer verhaaltjes

Publicaties over wereldbestemmingen buiten Europa

 

  • All
  • Citytrips
  • citytrips en straatfotografie
  • Etcetera
  • Europa
  • Jouw verhaal
  • Nederland
  • Trip
  • Uncategorized
  • Wereld
  • Zaanstreek