Recent

Quakjeswater

Het Waterbos neemt – afhankelijk van de regenval – verschillende gedaantes aan. In een natte periode ontdekt u een uitbundige plantengroei. Tijdens een langdurige droge periode kunnen poelen en zelfs duinmeren opdrogen. Omstreeks 1900 werden er essen aangeplant om gereedschapsstelen, palen en brandhout van te maken. Deze houthakcultuur bestaat niet meer, maar op een paar plaatsen is nog te zien hoe vroeger de elzen in regelmatige rijen werden aangeplant.  Het Waterbos ontwikkelt zich nu als een natuurlijk bos waarin niet meer gehakt en gezaagd mag worden.

Verlaten akkertjes

De rechthoekige akkertjes in het gebied rond het Waterbos zijn omgeven door lage zandwalletjes oftewel ‘schelveringen’. Deze werden vroeger ingeplant met duindoorntakken om konijnen van de akkers te weren. Nu staan er doorgeschoten elzenbomen ter bescherming tegen de zeewind. Tegenwoordig dienen deze akkertjes als speel- of ligweide.

Het Quackjeswater

Zo’n vier eeuwen geleden lag hier een kreek, ‘de Goote’, die op de plek van het huidige Quackjeswater in zee uitmondde. Een duinenrij maakte de afstand tussen de zee en kreek steeds groter. Ten noorden van het duinmeer groeit een nat elzenbroekbos (broek = drassig land) met elzen en wilgen, ten oosten een droog eikenberkenbos.

Dood hout leeft

Dood hout is onmisbaar in een bos. Het afsterven van bomen en het daarop volgende verrottingsproces is onderdeel van de kringloop. Veel dieren, planten en schimmels gebruiken het als voedsel of als onderdak.

Op de paden

Het natuurlijke evenwicht kan alleen in stand worden gehouden wanneer u niet van de paden afwijkt. Op borden staan de toegangsregels zodat de natuur ook in de toekomst ongestoord zijn gang kan gaan.

Insecten

De bermen worden regelmatig gesnoeid en gemaaid.  Zo groeien de paden niet dicht. Een ander voordeel is dat er een variatie aan plantensoorten ontstaat, met name op lichte, zonnige plaatsen. Vlinders en andere insecten komen in de zomer hier graag op af.

Teksten voor bord Natuurmomumenten